Zabıta Esnafın Son Umutlarına Saldırıyor!

0

BEĞENDİM

0

Türkiye’deki esnaflar, gün geçtikçe zorlaşan ekonomik koşullar altında hayatta kalma mücadelesi vermekte. Birçok küçük işletme, kira ve fatura gibi temel giderlerini ödeyemez hale gelmiş durumda. Her gün daha fazla dükkanın kepenk kapattığı bir ortamda, esnafın derdi büyük. Ancak, buna karşın yerel belediyelerin önceliklerinin bambaşka olduğu belirtiliyor. Küçük işletmelerin önünde bulunan birkaç sandalye, flama ya da masa gibi unsurlar, belediyeler için öncelikli bir sorun haline gelmiş.

İlçe belediyeleri, ekonomik krizle başa çıkmaya çalışan küçük esnafın gerek işyerinin önündeki sandalyelerini, gerekse açtıkları flamaları toplamakla meşguldür. Bu durum, esnafın gerçek sorunlarıyla ilgilenmek yerine, sembolik olarak küçük şeylere odaklanıldığını gösteriyor. Bu yaklaşım, esnafın kaldırım işgal etmediği, aksine devleti işgal ettiği hissini uyandırmakta. Ancak gerçeklik, esnafın yaşadığı zor durumdan çok uzaktır.

Bunun yanından yazarın sorduğu sorular oldukça çarpıcı: Siftah yapamayan esnafın ellerindeki üç kuruşluk varlıklarına göz dikmek doğru bir yaklaşım mı? Esnafa bu kadar acımasızca davranarak, ekonomik sorunların üstünü mü örtmeye çalışıyorsunuz? Üstelik bu tür uygulamalar, zaten zor durumda olan esnafı daha da çaresiz bırakmaktadır. Bu durum, yalnızca adamların yaşadığı sorunlarla başa çıkmamaktan kaynaklanmamakta; aynı zamanda bir tür vicdansızlık olarak da değerlendirileceği belirtilmektedir.

Belediyelerin, esnafa yardım etmek yerine onların son umutlarını da almak için aktif bir şekilde çalışması, toplumun gözüne batmaktadır. Kent yönetimi anlayışının vatandaşın gözünü korkutarak, küçük işletmeleri bastırmak üzerine kurulması kabul edilemez. Esnafın sırtındaki vergi, kira ve fatura yükleri zaten fazlasıyla ağır. Dolayısıyla belediyelerin, bu yükten daha da fazla sorumluluk yüklememesi beklenir.

Yerel yönetimlerin, maddi yükümlülükleri artırmaktansa, esnafa destek olmasını, hareketlerine duyarlılık göstermesini ve sorumluluk almasını beklediği bir çağda bulunmaktayız. Her ne kadar belediyeler kendi sorunlarıyla ilgileniyor görünse de, halkın gerçek ihtiyaçları ortadan kalkmadığı sürece bu sorunların üstü örtülemeyecektir. Esnafın kaygıları, daha büyük bir sorun olarak kendini sürekli gösterecektir. Esnafa tezgah aşkıyla yeniden hayata tutunabilmesi için gereken desteği verme yerine, onların gölgelerini bile toplayarak, aynı zamanda vicdanları da hızla elden bırakmakla meşguldür.

Sonuç olarak, belediyelere düşen görev, sandalye değil, toplumun gerçek ihtiyaçlarını göz önünde bulundurarak destek sağlamak olmalıdır. Esnafın önündeki engelleri kaldırırken, aynı zamanda resmi yolsuzlukları ve israfı denetleme sorumluluğunu yerine getirerek, toplumsal adaletin sağlanmasına yardımcı olunabilir. Bu noktada, halk kimin yanında durduğunu ve kimin karşısında olduğunu çok iyi bir şekilde algılamaktadır. Ve mutlaka bir gün, bu tavırları tarihe not düşecektir.